Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier, dus als ik iets verkeerd plaats hoor ik dat graag.
Ik wou graag mijn verhaal kwijt en de meningen van anderen horen, en misschien dat er iemand op dit forum zit die zich er in kan herkennen.
Ik zie sinds een tijdje een jongen, hij heeft een zoontje van bijna 3. Dit wist ik van te voren al. Opzich had ik daar niet zo heel veel problemen mee, ookal ben ik zelf pas 19. Ik heb zijn zoontje pas een paar keer gezien en kom er ook nog niet veel mee in contact omdat we dat rustig aan willen pakken.
Nu is het zo dat ik na een paar keer daar te zijn geweest steeds meer begin te beseffen dat hij al een vader figuur is, en begin ik me af te vragen hoe dat dan zou zijn als ik straks een keer kinderen zou willen. Voor mij is het nu al erg aanpassen en ik weet niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Ook zijn ex doet erg gemeen zonder mij te kennen, misschien alleen van fotos. Ze scheld me uit, roept nare dingen, ik mag absoluut niet bij haar kind in de buurt komen, ze dreigt dat papa zijn zoon nooit meer te zien krijgt. Laatst moest ze nodig ineens weg (haar nieuwe vriend geloof ik maar dat wil ze niet toegeven) en moest hij meteen zijn zoontje op komen halen. Toen hij zei dat hij er in een uur kon zijn, was haar antwoord iets gemeens over mij. Terwijl ik daar totaal niks mee te maken heb, ik was er niet eens.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan.. Ze kan erg gemeen zijn en ik ben iemand die zich snel schuldig voelt en iedereen graag tevreden wil houden. Ik kan me goed aanpassen maar trek me ook snel dingen van anderen aan. Ik kreeg een paar weken geleden van deze jongen te horen waarom ik zo aardig was..vol verbazing. Terwijl ik in mijn ogen echt niet poeslief deed maar gewoon een normaal gesprek met hem voerde. Ik krijg steeds een beter beeld van zijn ex vriendin, en weet niet echt wat ik hiervan moet denken. Ik heb zelfs een beetje medelijden met hem dat hij soms gewoon niet beter weet en denkt dat sommige gemene dingen die ze deed gewoon normaal waren.
Sorry voor het lange misschien ingewikkelde verhaal, ik probeer eigenlijk alleen te vragen of er misschien leden op dit forum zitten die misschien tips hebben om hiermee om te kunnen gaan..of dat ik me misschien op een andere manier kan aanpassen. Ik heb het wel erg leuk met deze jongen en ik wil ook totaal geen moederfiguur voor zijn zoontje worden. Gewoon vriendjes.. ;) Maar ik ben bang dat dit voor veel ellende kan gaan zorgen op langere termijn.