Ik zal maar meteen alles vertellen zodat het allemaal een beetje duidelijk wordt.. :shiny:
Ik ben nu 17, en in de afgelopen jaren heb ik 4 vriendjes gehad waarvan de laatste relatie een half jaar duurde. Als ik terugdenk aan deze relaties dan zie ik het echt als tijdverspilling, en daarom had ik een paar maanden geleden ook besloten om voorlopig maar te stoppen met jongens en me te richten op belangrijkere dingen zoals school.
Een goede vriendin van mij vertelde een paar weken geleden over haar te gekke matches op Tinder en dat het zo’n geweldige app is blablabla.. Dus ik uit nieuwsgierigheid ook maar die app gedownload :Y In het begin vond ik het echt vreselijk, wat een vleeskeuring is het zeg. En dan heb je matches met de meest onfatsoenlijke jongens.. vreselijk hahaha.
Maar toen.. Ik was weer eens lekker aan het vleeskeuren tot ik bij het profiel van J. kwam. Hij had echt super toffe foto’s, dus ik had hem meteen geliked. En ja hoor! Een paar uur later kwam het berichtje met “Gefeliciteerd! Je hebt een nieuwe match!” Ik natuurlijk harstikke blij en J. stuurde me zelfs meteen een berichtje, wat een avond _O_
Hij begon meteen met een geweldig droge openingszin, echt helemaal mijn humor. We hebben daarna ook echt de hele avond nutteloze gesprekken gehouden over van alles en nog iets.
Alles wat ik over hem te weten kwam was te mooi om waard te zijn leek het wel. Ik woon in het zuiden van Noord-Brabant en hij in Antwerpen, redelijk dichtbij dus. Hij doet het goed op school en we hebben dezelfde interesses en humor. Het is echt iemand waarbij ik mezelf kan zijn. Maar ik realiseer me nu ook dat ik hem eigenlijk niet eens “ken” Het is namelijk iemand van het internet, misschien is hij in het echt wel een enorme afknapper. |( Die onzekerheid is vreselijk, en ik weet eigenlijk niet eens of ik wel zin hierin heb.
Een paar dagen geleden, net voor het slapen gaan, zei hij opeens: “Karlijn? Ik wil even tegen je zeggen dat ik je echt leuk vind” Ik vond dat zo ontzettend lief, want dat betekend dat hij dus hetzelfde voelt voor mij als ik voor hem! Ik moet eerlijk zeggen dat ik vlindertjes in mijn buik begin te voelen als ik tegen hem praat.. 8)7 Maar dat hij dat heeft gezegd is natuurlijk niet het enige, want een dag later kreeg ik een berichtje of ik een keer af wil spreken. Natuurlijk wil ik dat, maar eigenlijk weet ik niet eens of ik dat wel durf.
Als je iemand leert kennen via internet, en je hebt echt lange gesprekken etc. dan voelt het alsof je diegene echt kent, maar als het dan face2face gaat worden dan voelt het alsof je naar een totaal onbekend persoon gaat. Ik ben nogal verlegen als ik een persoon niet ken, en dan ook niet zo’n beetje verlegen, nee, ik word knalrood wanneer diegene dan tegen me gaat praten en de woorden die uit mn mond komen zijn ook niet 100% nederlands :’)
J. had ook aan me gevraagd wat ik tegen mn vrienden ga zeggen, omdat “via Tinder” nogal kneuzig staat :oops: en al snel kwam het onderwerp ouders aan bod. Hij zei dat hij tegen zijn ouders zou zeggen dat hij moest gaan werken maar eigenlijk zou hij dan dus stiekem naar mij toekomen. Hij zei er ook meteen achter dat hij niet zo graag liegt tegen zijn ouders. Ik weet niet echt wat ik daarvan moet denken, waarom zou hij over zoiets liegen tegen zijn ouders? Oke, het is nieuw voor hem, want ik ben het eerste meisje waar hij tegen heeft gezegd dat hij haar leuk vindt, hij heeft dus ook nog nooit een relatie gehad. Maar toch, ik vind het echt apart en een beetje jammer.
Ook moet ik 9 van de 10 keer het gesprek beginnen. Ik kijk weleens naar zijn “Laatst gezien om…” op Whatsapp en dan staat er dat hij bijvoorbeeld 2 uur geleden voor het laatst online was. Ik stuur dan een berichtje en wat denk je, meneer reageert binnen twee minuten. Ook al zoiets apart, want blijkbaar is hij dus toch beschikbaar, waarom kan hij zelf dan niet een gesprek beginnen?
Ik bekijk het nu allemaal heel negatief. Stel dat het fout kan gaan etc. Maar het kan natuurlijk ook heel positief uitkomen, want we hebben nu eenmaal dezelfde interesses en goede gesprekken. Ook qua uiterlijk vind ik hem aantrekkelijk.
Ik moet eerlijk toegeven, als het om jongens gaat ben ik wel iemand die snel “gevoelens” voor iemand krijgt. Ik weet dat zeer goed van mezelf, vandaar dat ik nu ook zo twijfel. Mijn gevoelens zeggen dat ik er voor moet gaan, maar mijn verstand zegt juist dat ik er nog maar eens goed over na moet denken. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van relaties via internet, omdat ik denk dat zoiets niet werkt. Dusja, ik ben een beetje confused nu en weet niet of ik er nu voor moet gaan of er maar een einde aan moet breien..
Iemand die dit zeer lange verhaal heeft gelezen en enige tips heeft? :’)
