He girlies,
beetje vage titel, ik weet het.. Ik kon even op niks anders komen. ik zit al tijden met dit issue, dus nu vond ik het tijd maar een forum op te zoeken, en anderen om raad te vragen. Vorig jaar heb ik 1 jaartje op een andere school gezeten, omdat ik de havo wou proberen. Nouja, zoals verwacht ging dat niet, maar ik had wel een jongen ontmoet.. Totaal tegenover gestelde van mij, ik woon in de soort van ‘ghetto’, en hij in een chique afgezet dorpje, en verbrengt iedere herfstvakantie in dubai. Ik heb nooit de ballen gehad hem wat te vertellen over me gevoelens, en het idee dat ik de kans nu ook echt heb verpest doet me pijn. er is intussen wel een andere, maar dat is zo’n typisch geval van ‘sex, en verder ik zie je vast nog wel een keer lopen op straat’ .. en dat is me eerder gebeurt, de grootste fout van me leven. en hij is superleuk, dat is het niet, maar ik wil niet me hart verliezen aan iemand die me niet ziet staan zoals ik ben. De jongen van school, blijft altijd in me hoofd spoken, met alles wat ik doe. heb voelt echt als een hele onbeantwoorde liefde, maar dat komt ook omdat ik zelf veel te onzeker ben om te denken dat hij me leuk zou kunnen vinden, Ookal zijn er vaak genoeg hints geweest ( volgens mijn vriendinnen ) dat hij geen genoeg van me krijgt.. Maar wat moet ik ermee, stel ik zeg het tegen hem, en dan? wat kan ik verwachten ervan. mijn vorige vriendje ging 5 keer vreemd. Ben ik uberhaupt wel het type voor een echte relatie? En wat is er dan mis met me, als hij 5x z’n toevlucht zoekt bij 5x een ander meisje.. ? Ik kom waarschijnlijk echt over als een onzeker klein meisje, maar ik word volgende maand 18. en ik wil me voor relaties kunnen openen, zonder te twijfelen of ik wel leuk genoeg ben voor hem.
Ik hoop dat ÃÂemand me de raad kan geven. moet ik doorgaan met me leven, of moet ik contact met hem opzoeken? En hoe ga ik iemand vinden die me leuk vind om hoe ik ben, als ik dat zelf niet eens kan zien? :| :?
