Goed, mijn probleem is; mijn vriend.
Ik had al een ander topic geschreven over hem, omdat hij dacht dat ik zwanger was terwijl dat helemaal niet mogelijk is. Maar dat komt voornamelijk door dit probleem. Hij is namelijk erg lief. Héél erg lief. Maar dan wel zo dat ik er soms echt niet goed van wordt. Hij geeft veel om mij en dat weet ik ook wel, maar hij kan zóó overbezorgd zijn en probeert ook alle momentjes dat het kan bij mij te zijn, terwijl hij ver weg woont en een UUR moet fietsen om bij mij te komen. Hij heeft het voor me over, en dat weet ik ook. Ik waardeer het wel, maar ik ben juist een persoon die af en toe m’n rust nodig heeft. Even met rust gelaten worden, bijvoorbeeld als ik een probleem heb of zo. Maar als ik al een traan laat vallen om een of andere reden dan word ik al plat gepraat met ‘ik hou van je’ (20x) en ‘Je bent lief, je bent mooi, je bent dit, je bent dat’. Terwijl ik dat op dat moment helemaal niet nodig heb. Ik vertel het hem wel, maar hij lijkt gewoon niet te luisteren. Ik hou heel veel van hem en we zijn ook al een poosje samen, maar ik kan dit gewoon niet hebben! Hij moet gewoon een stapje achteruit, iets rustiger aan doen.. Als ik al zeg bijvoorbeeld dat ik me klote voel dan is het weer van ‘oh, ik krijg hoofdpijn, ik vind het zo erg’. Pff, begrijpen jullie m’n point? Hij bedoelt het goed en daar ben ik me heus ook wel bewust van, maar ik heb ook afstand nodig. Ik ben alleen bang dat als ik hem dat vertel hij zich gekwetst voelt.
Iemand in een soort zelfde situatie gezeten en begrijpt wat ik bedoel?
Help, a.u.b, ik weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan..
