Mijn ex-vriendje en ik hebben te veel gepiekerd op het einde van onze relatie, het heeft slechts een paar maanden geduurd, maar nu is het uit, het is gegaan op een manier van dat we beter vrienden kunnen blijven, maar daar komt nu helemaal niks meer van. Ik spreek hem nooit meer, en de hele dag op school hoop ik maar dat ik hem tegenkom of zit ik bij mijn gedachten bij hem. Ik heb constant het idee alsof ik elk moment in tranen kan uitbarsten, terwijl het al een maand uit is. Ik lees telkens gesprekken terug op msn, kijk foto’s terug en denk aan leuke tijd die we samen hebben gehad. Het lijkt alsof hij er veel minder moeite mee heeft, terwijl hij heeft gehuild en zo, nu gaat het gewoon weer oke met hem. Als hij gewoon een keer simpelweg ”sorry” zou zeggen zou ik hem zo weer een kans geven. Ik voel me zwak, alsof ik hele tijd zou kunnen huilen, en ik zou zo ontzettend veel doen voor een knuffel van hem… Ik mis hem ook als mijn beste vriend. Ik mis hem zooo erg, en ik ben al mijn motivatie kwijt geraakt, om naar school te gaan of te leren, ben zelfs de motivatie kwijt geraakt om te eten, ik eet nauwelijks meer, alleen beetje avondeten, omdat het moet van mijn ouders.. Het liefste lag ik in deze kuttijd in me bed :(. Ik wil hem zo ontzettend graag omhelzen en hem in mijn oor horen fluisteren dat het allemaal helemaal goed komt, maar ik ben bang dat ik hem nooit meer terug krijg, niet als vriendje en niet als beste vriend. Ik wil aan de ene kant ook tot hij weet dat t slecht met me gaat, laatst ben ik op school flauwgevallen van t zwak zijn, hij maakte zich veel zorgen, maar nu besta ik alweer niet meer voor hem, ik wil weglopen van huissss :( Wat moet ik doen?
