Benthe … Ik begrijp je helemaal! Alleen is mijn verhaal meer online. Via een internetwebsite kreeg ik contact met een meisje in België. Ze had veel problemen met haar ouders omdat ze in een groot gezin leefde, met nog meer kinderen in opkomst, haar echte vader in Amsterdam wonende en een stief-vader bij haar ingewoond. Ze kon niet opschieten met die stiefvader en alles werd haar verboden. Ik had een supergezellige tijd met haar en zij ook met mij. Ik gaf haar tips en maakte haar vrolijk, enzo wisselden wij onze problemen uit, waar ieder weer een tip voor had. Zelf had ik niets aan haar tips, maar ik was al blij met het idee dat ik haar alles kon vertellen. Ik heb haar zelfs eens stiekem gebeld met de pas gekregen mobiel van mijn moeder. Ik was zo opgelucht dat het dus ook echt een meisje was. In ieder geval: Ik ging steeds minder achter de computer, waardoor ik haar minder sprak. Na een half-jaar niet online te zijn geweest kwam ik terug. Ik miste haar vreselijk. Zij praatte weer met mij etc. Alleen een paar maanden daarna zat ik op haar te wachten en kwam zij ook niet meer online. Heel, heel erg zelden komt ze nog online. Dan zeggen we ‘Hey’ tegen elkaar en ‘Hoe gaat het?’ maar verder komt het gesprek niet. Ik ben erg depressief geweest omdat ik mijn beste vriedin was verloren. Ik had niet echt vrienden op mijn school, ik was nog al een buitenstaandertje. Oah, traan. In ieder geval, we waren van plan om elkaar te pennen en een vriendschapsketting naar elkaar toe te sturen, en we zouden elkaar ontmoeten omdat zij haar stiefvader en moeder zo ver had gekregen om naar Friesland te komen. Dat alles is nooit gebeurd. Ik heb haar adres nog wel … Ik twijfel om een brief te sturen. Ik ben bang dat ze is verhuisd. Een aantal maanden terug ontmoette ik een nieuw meisje, mijn nu beste vriendin. Bij haar ging het ongeveer het zelfde, hoe ik haar ontmoete. Ik heb haar niets verteld over Souhailla en ben het waarschijnlijk ook niet van plan. Ze is wel mijn beste vriendin, we praten met elkaar over jongens en problemen etc. Maar ik heb niet het gevoel dat het ooit net zover zal gaan komen als bij Souhailla. Ik heb ook nog steeds het gevoel of Souhailla mijn beste vriendin is, en ik heb ook het gevoel dat zij daar niet aan kan toppen, al is ze net zo aardig.
Wat ik wil vertellen met mijn verhaal is dat ik dit echt helemaal begrijp en met je mee leef, omdat ik het zelf ook heb meegemaakt in mijn versie. Ik wil er graag samen met jou over praten, onze ideeën en tips uitwisselen en elkaar zo een beetje helpen. Als je hier mee akkoord gaat stuur me dan alsjeblieft een PM via dit Forum, dan kunnen we via MSN met elkaar praten.
Lijkt je dat wat?
