Hoi, ik moet echt mn verhaal even kwijt.. ik hoop dat jullie me een beetje willen helpen.
Ik ben al heel lang niet meer vrolijk, en heb veel problemen… Ik maak gewoon ontzettend veel dingen mee.
Ik praat met een psycholoog, maar die gesprekken zijn nu afgelopen.
Vorige week was ik vrolijk, omdat ik een paard zou kopen samen met mn moeder.
Nu krijg ik te horen dat we ons geld kwijt zijn, omdat de boekhouder van onze zaak een grote fout gemaakt heeft. en In het ergste geval worden we zelfs uit huis gezet…
Ik was dus net een beetje vrolijk en probeerde mn leven weer op te pakken, nu zie ik het allemaal weer niet zitten en heb ik last van woedeaanvallen, depressie, eetstoornis ( ik wil niks eten of juist heel veel)…
Ik kan pas over 3 weken bij de psycholoog terecht, maar tegen haar durf ik niet te zeggen dat ik het niet meer zie zitten, en dat mn energie gewoon op is.
Wat kan ik doen, om vrolijk te worden, of positief te kijken?
Bedankt voor het meedenken alvast xxx
Probeer het positief te bekijken. En praat gewoon met je moeder, het is je moeder en die geeft om je.
En er zijn veel ergere dingen dan geen paard hebben hoor. Ik ken bijna niemand met een eigen paard, het is een luxe. En voorlopig zijn jullie nog lang niet uit huis gezet dus maak je daar ook niet teveel zorgen over.
Als je ergens mee zit, praat er over met je moeder, vriendinnen, of als je het niet durft kun je het ook nog altijd anoniem hier spammen ;).
Ik vergeet mijn depressie als ik met mijn hond ga wandelen. Dat heb jij waarschijnlijk met paarden … Zou het misschien niet mogelijk zijn dat jullie een huisdier zouden kunnen krijgen? Kun je je depressie niet op een andere sport afreageren? Ik noem maar wat, korfbal, om zo hard mogelijk met een bal te zwaaien, voetbal, om er zo hard mogelijk tegen aan te schoppen … Of schrijf in een dagboek/GirlzForum om daar je woede af te reageren, dat werkt ook altijd en op GirlzForum krijg je nog advies erbij ook.
@Ways2MakeHappy wrote:
Ik vergeet mijn depressie als ik met mijn hond ga wandelen. Dat heb jij waarschijnlijk met paarden … Zou het misschien niet mogelijk zijn dat jullie een huisdier zouden kunnen krijgen? Kun je je depressie niet op een andere sport afreageren? Ik noem maar wat, korfbal, om zo hard mogelijk met een bal te zwaaien, voetbal, om er zo hard mogelijk tegen aan te schoppen … Of schrijf in een dagboek/GirlzForum om daar je woede af te reageren, dat werkt ook altijd en op GirlzForum krijg je nog advies erbij ook.
Het forum is wel tot op zekere hoogte voor stoom afblazen. Tenminste, zodra ik na goedbedoeld advies een snauw krijg van iemand dan is de lol er voor mij snel af (heb ik al een aantal keer gehad, dan kom ik ook niet terug in zo’n topic. Maar je kunt altijd gewoon je ei kwijt op het forum.
Bedankt voor de reacties,
ik zal even uitleggen waarom ik zo graag een eigen paard wil.
Ik kan daardoor weer mijn leven oppakken, en ik krijg daardoor een betere band met mijn moeder, want die heb ik totaal niet…
Ik zal niet alles op het forum zetten hoor haha, zo ben ik nou ook weer niet, ik had gewoon even advies nodig ;)
Met mn moeder praten is dus geen optie…
Misschien heb ik me wel wat te druk gemaakt, en hoeven we helemaal nooit het huis uit. Het is iig iets wat mn ouders wel de hele tijd zijden, en dan ga je dat toch geloven…
@girlish wrote:
Ik zie de logica niet dat een paard de band met je moeder zou moeten verbeteren. Zelfs zonder paard zou het oplosbaar kunnen zijn.
Ik zie die logica ook niet. Hooguit als ze samen op les zouden gaan voor een poosje, dat kan wel iets zijn dat de moeder-dochter band kan versterken (mits je het allebei leuk vind om te doen). Maar dat kan ook met een goedkopere hobby (paarden zijn in mijn ogen gewoon beesten voor rijkeluis mensen die hun geld kwijt moeten). Mijn moeder en ik die bakken af en toe samen een cake of taart die we allebei lekker vinden om samen iets leuks te doen, of we gaan iets anders doen wat we leuk vinden (zoals schaatsen (wat we wel leuk vinden) waarbij zij valt, d’r arm breekt en we vervolgens 3 uur samen in het ziekenhuis zitten (iets minder succes :’))).
@coowckie wrote:
een eigen paard werkt zeker niet in het voordeel om een band te versterken
het brengt namelijk ook de nodige spanningen met zich mee
het is dan veel leuker om bijvoorbeeld zoals vitani al zei een cake ofzo te bakken of iets anders leuks
Ik weet niet of die spanningen er zullen komen, heb geen ervaring met paarden. Maar een hond of kat kan in mijn ogen net zo goed werken voor de band als een paard.
Of anders inderdaad gewoon iets zonder beesten zoeken dat je allebei leuk vindt. Dat kan voor het ene paar koken zijn, voor de ander zal dat yoga zijn en soms kan het ook een tijdje duren voor je iets hebt gevonden dat je allebei leuk vind om te doen, wat je samen kunt doen en dat het ook leuk is om met elkaar te doen (je moet niet gaan tennissen met iemand die net zo graag wilt winnen als jij, daar komt vaak alleen maar ellende van).
naja een paard vraagt elke dag aandacht ook wanneer het koud/slecht weer is jij geen tijd/zin hebt en als je het dan samen met je moeder moet doen
ik ga bijvoorbeeld alleen maar met mijn vader op concours omdat ik weet dat ik op concours altijd ruzie krijg met mijn moeder een paard vind ik ook heel wat anders dan bijvoorbeeld een hond/kat en is enorme kostenpost daar ben je niet zo klaar mee met een stalletje en dat soort dingen en je kan er vooral in deze tijd niet makkelijk van af als de ‘lol’ eraf is
@coowckie wrote:
naja een paard vraagt elke dag aandacht ook wanneer het koud/slecht weer is jij geen tijd/zin hebt en als je het dan samen met je moeder moet doen
ik ga bijvoorbeeld alleen maar met mijn vader op concours omdat ik weet dat ik op concours altijd ruzie krijg met mijn moeder een paard vind ik ook heel wat anders dan bijvoorbeeld een hond/kat en is enorme kostenpost daar ben je niet zo klaar mee met een stalletje en dat soort dingen en je kan er vooral in deze tijd niet makkelijk van af als de ‘lol’ eraf is
Ieder huisdier vraagt tijd en aandacht ongeacht wat het voor weer is. Een paard is een speciaal geval omdat je die stal vaak niet vlak bij je huis hebt (of je moet op een boerderij wonen).
Maar ik kan me ergens wel voorstellen ‘hoe groter het beest hoe meer stress het kan geven’.
Ik had een paard. Of ja een pony. Het begon als een lief groep 8 meisje dat voor een alleenstaande oude boer zijn paardje wilde verzorgen. De arme man overleed een aantal jaar terug en ik heb het beestje weliswaar geerfd omdat de familie van de man het paard niet wilde hebben en een oplossing zagen om haar bij de slacht te brengen. Tja, wat moet je als jong meisje als je al dik 3 jaar voor zo’n beestje hebt gezorgd?
Eigenlijk was dat ook het moment dat de drama begon. Ik kom uit een klein dorp. Er zijn genoeg minder ‘bedeelde’ mensen hier, en ik kom uit een simpel 8-onder-1-kap-woning / rijtjeshuiscultuur, maar er loopt hier genoeg kak rond dat het je gek maakt. Vriendinnetjes van de basisschool hadden de luxe om een paard te hebben, ook de luxe om een stal aan het huis te hebben. Toen ik die pony had geerfd dacht ik ook het geluk te hebben, dat ik met mijn moeder ook samen een betere band kon bouwen, maar het paard leverde veel drama op. En het ergste is dat het niet eens de schuld van zo’n beest is. Allereerst was er een wei die we moesten vinden voor haar, ze werd dikker, de hoefsmid was zo corrupt als ik weet niet wat, zadels die ingevet moesten worden, ze had geen stal meer, ze moest geborsteld worden, verzorgd. Als je een afstandje moet leggen om naar zo’n pony toe te gaan, terwijl je thuis huiswerk hebt op school, problemen met je familie of net zoals mij een depressieve puber was, dan vertikte je het om nog naar haar toe te gaan. Ik heb mijn pony, omdat ik er niet meer tegenkon dat ik haar begon te verwaarlozen, weggedaan aan een kinderboederij met een manege. Ik ben er nog een paar keer gaan kijken hoe ze het daar doet. Veel beter dan in die enorme wei waar ze begon te verwilderen.
Wat ik wil zeggen; zo’n paard heeft echt minpunten. Allereerst is het vreselijk duur, het beest heeft ik weet niet hoeveel aandacht nodig. Het moet iedere dag bereden worden als het een rijpaard is. En zo niet had het toch beweging nodig aan bijv. een longeerlijn of wat dan ook. Je moet in de gaten houden in wat voor wei ze terecht komt. Je moet in de gaten houden wat ze eet. Je moet in de gaten houden dat haar wei/stal niet overbemest raken. Waar gaat dat mest heen? Je moet ervoor zorgen dat er voldoende gras in een wei is om zandkoliek te voorkomen. Een hoefsmid moet per 3 maanden erbij gehaald worden om de hoeven bij te werken. Voer is duur. Hooi is duur. Ook je spullen moeten schoongemaakt worden. Of te wel: met een hamster ben je goedkoper uit.
En eh ja. Jij wilt een paard? Je moeder denk ik niet. Of ja, hoezo denk je dat het dan beter gaat worden? Als je ruzie maakt, dan heb je dat zelf in de hand. Als je een ruzie wil oplossen, heb je dat ook zelf in de hand. Maar ga een arm beest niet de last geven dat hij/zij ervoor moet zorgen dat een ruzie zich oplost. Dat kunnen ze niet.
en als je het nu het missschien iets minder gaat met de financiele kant zou ik al helemaal niet moeten denken aan een paard
ik heb nu drie paarden om concours te rijden , twee van mezelf en een om te rijden voor een ander en ik ben er zo 4 uur op een dag mee bezig
en dan heb ik nog huiswerk en nog een vriend die mijn aandacht wil hahaha
ik denk dat ik per maand en per paard 300 euro kwijt ben voor dat paard dat ik krijgen we dan een vergoeding maarja dan is het nog steeds heel duur
Nouja… zo zien jullie het, maar ik zie dat zeg maar heel anders.
Door mijn thuissituatie ben ik bijna nooit thuis, en als ik thuis ben gebeuren er vervelende dingen.
Door samen weg te zijn met mn moeder word onze band sterker.
Dit hoeft idd niet door een paard. Maar als je paardrijd vergeet je alles, de een heeft dit bij een cake bakken, ik heb dit toevallig bij paarden… Als je niet van paarden houd is het natuurlijk moeilijk om dit te begrijpen…
Ik snap heel goed dat het geel veel tijd kost, en heel veel geld. En het zal ook zeker wel veel stress opleveren.
Maar als je het gevoel nooit hebt gehad, is het heel moeilijk om dit te begrijpen ;)
Nu lijkt het natuurlijk net alsof ik een verwend kind ben haha, maar dat is echt niet zo…
Ik moet juist net als iedereen hard werken en mn best doen voor dingen.
Oja…
En mijn moeder wilt ook heeeeel erg graag een paard…
Dus ik ben niet de enige die het wilt…
Ik heb het misschien raar neergezet op het forum, maar het is moeilijk om uit te leggen.,
Ik heb al hulp, en het gaat thuis ook steeds beter.
Alleen af en toe even niet, en in het verleden zijn dingen gebeurd die ik moet verwerken en trauma trainingen krijg enzo…
De psycholoog van mij heeft zelfs aangeraden iets met paarden te gaan doen…
We hebben de taken verdeeld, ik heb ervaring met paarden, en morgen ga ik erop rijden om te kijken hoe hij rijd.
Stalling en kosten is allemaal al geregeld…
De situatie is iets anders dan op het forum hier staat, het is nogal lastig te zeggen…
Maar volgens mij denk je nu dat ik 1 of andere bitch ben, of niet? xD