Hallo allemaal :)
Ik ben bezig met een verhaal,
Maar ik loop een beetje vast.
Wie kan me een beetje verder helpen. of me op ideeen brengen?
Verhaal :
”Ze liep dagelijks rond in het zelfde gele satijnen jurkje. Armen gevouwen alsof ze met niemand wilde praten. Niemand durfde ook maar te vragen naar de blauwe plekken die dagelijks meer zichtbaar werden op haar huidje. Zelfs de juffrouw gaf geen krimp. ”van de trap gevallen,” is het enigste wat je zou horen uit haar mond. Terwijl ze de tranen verdrong uit haar ogen te springen. Niemand wist wat ze achterhield. Een geleerd meisje, dat was haar masker. Ze kon goed leren, maar zei geen woord. Een soort meisje dat niet opvalt bij de rest van de kinderen. Haar aanwezigheid was niets op aan te merken, ze was er elke dag. Het werd steeds minder naarmate de blauwe plekken zichtbaarder werden. Zo kwam ze eens per week op school, met nieuwe verwondingen. Al snel werd het eens per 2 weken. De juffrouw vond het tijd in te grijpen. De juffrouw kwam op onverwachts bezoek. Ze stond aan de deurbel en hoorde een geluid van boven. Geschreeuw en gehuil. Nare geluiden, maar dat kon in ieder huishouden zo zijn. Toch was het deze keer anders. Dit klonk indringender, heftiger. Er werd met een deur geslagen en ze keek naar boven. Even later kwam het 10 jarige meisje uit het raam hangen en sprong naar beneden. Ze wilde niet meer. Ze beroofde zich van het leven. De juffrouw keek naar het aangezicht en barstte in tranen uit.”
De bel van kwart over 3 loeide door het lokaal heen. Het was ongelovelijk stil, op wat snikkende kinderen na. ”De volgende keer ga ik verder met het verhaal,”zei juf Marjolein. ”Het is helaas al tijd.” De kinderen droogden hun tranen en liepen teleurgesteld naar buiten. Jonas liep op de juf af en vroeg: ”Wanneer ga je verder met het verhaal? Het is heel spannend. waarom sprong het meisje uit het raam?” De juffrouw vertelde dat ze er zelf heel benieuwd na was en dat ze er de volgende keer achterkomen. Ze keek uit het raam bedacht zelf hoe het verhaal misschien verder zou gaan. ”Zou het goedkomen? Zou ze zich echt van het leven beroofd hebben? Waarvan kwamen die plekken? Ik heb wel een idee maar het kan heel raar lopen natuurlijk” BAM! Er klonk een bonkend geluid vanuit de kopieerruimte. ”Wat zou dat toch kunnen zijn?” Marjolein keek verbaast op en liep richting de deur. Met dat ze de deur opendeed kwam Rick op haar af gestapt. ”Juf?” vroeg de bedroefde jongen. “Jason heeft mijn broodtrommel weggegooid en mij tegen de kasten aangeduwd.” De juf keek naar de bedroefde jongen en liep Jason toe die net lachend uit het kopieerhok weg kwam lopen. ”Jason? Kun jij even hier komen?” De stem van de juf klonk indringend. Jason kwam met opgeheven hoofd op de juf afgestapt. ”Wat nu weer? Wat word het dit keer?” De juf wist al wel waar ze aanbegon. Jason is een echte bullebak, die naar niemand wil luisteren. ”Waar is Rick’s broodtrommel? En waarom komt hij huilend bij mij?” Jason moest lachen.”Hij is een mietje, hij wilde mij slaan en toen duwde ik hem maar. Waar zijn broodtrommel is? Hmm, geen idee. Ik zou het niet weten.” Jason liep weg. ”Het is ook altijd raak met die jongen,”zei de juf. ”Niemand weet raad met hem.”
