Hellow, hier al een verhaaltje van mij waar ik al een tijdje aan werk.. Als je niet van vampier verhalen houdt.. Raad ik het je af, tips en commentaar is altijd welkom.
Proloog
Vroeger wist ik niet beter. Maar tegenwoordig wel, niets is wat het lijkt. Zelfs je beste vrienden laten je in de steek wanneer het er op aankomt. Of nog erger, ze zijn niet wat ze zeggen wat ze zijn. Ik weet niet wat ik nou werkelijk erger vind. Het feit dat iemand mij voorgelogen heeft. Of het feit dat mensen me zo hard hebben laten vallen. En waarom? Ergens weet ik het antwoord wel, maar die kom ik de komende jaren niet onder ogen. Misschien onverstandig maar het is een open wond. Vers bloed. Bloed dat pas net gestopt is met vloeien. Eigenlijk is dit een totaal verkeerde vergelijking.
De pijn die ik heb met bloed vergelijken. Dat bloed dat mijn pijn juist veroorzaakt heeft. Maar nee het was niet het bloed, het was zijn bloed. Ander bloed zou geen impact op me hebben gehad. Maar zijn bloed wel. Zijn bloed veranderde mij.
In iets afschuwelijks. Maar ik zou het er mee moeten doen. Want er zijn nog te veel dingen die ik wil ontdekken. Er zijn nog te veel dingen om voor te blijven bestaan.
H1 De honger
“Waarom heb ik zo’n honger!?†De stem van een meisje weerkaatste tegen de grote stenen muren.
Er kwam geïrriteerd gezucht uit de andere kant van de kamer. “Wanneer houdt die nieuwe haar kop is dicht.†Weerkaatste een ander meisje net hard genoeg door de kamer waardoor alle aanwezige het wel hadden gehoord.
“Jezebell†klonk zijn diepe mannenstem waarschuwend.
De blondine op de lounge stoel haalde haar schouders op en plukte wat aan haar blonde lokken. Hij zat tegenover haar en bestudeerde het perfecte gezichtje van de blondine.
“Haal je maar niks in je hoofd, ze blijft.†Gromde hij zachtjes terug. De blondine trok haar mondhoeken iets omhoog waardoor haar puntige hoek tanden zichtbaar werden. “Wie weet.†Antwoorden ze enkel.
“Ik wil jullie onderonsje niet verstoren maar ik zit erbij hoor.†De stem van het meisje dat zo juist had geklaagd klonk boos.
“Celeste†gromde hij weer. Hij haalde zijn hand door zijn bruine piekerige haar. Voordat de blondine tegenover hem weer wat kon zeggen boorde hij zijn kastanje bruine ogen in haar blauwe.
Ze zweeg, iedereen in de kamer zweeg.
Het jammeren van een vampier zijn is dat je niet tegen daglicht kunt. Althans zonder hulpmiddelen niet. En daardoor kom je in dit soort gevallen nog wel eens op elkaars lip te zitten. Zijn bruine ogen hielden de blondine nog steeds vast. Ze keek hem verwijtend aan. Achter hem hoorde hij wat ritselen en voordat hij het goed en wel besefte stond Celeste naast hem.
“Ik heb honger.†Gromde ze dit keer. Ze keek hem met haar groene ogen afwachtend aan. Haar bruine krullen lagen over haar schouder. En ze pruilde iets. Ze leek jonger zo. Zonder make-up of sieraden. Het vest dat ze aanhad verborg haar rondingen.
“Na één keer zeggen snappen wij dat ook wel.†Beet Jezebell haar toe. Voordat hij had kunnen ingrijpen. Ergens verwachte hij een uitbarsting van zijn beschermeling maar die bleef uit. Alleen haar vuisten maakte duidelijk dat ze zichzelf niet helemaal onder controle had. Nog niet in ieder geval. Hij verwachtte dat het snel zou komen. Ze leerde snel. Sneller dan alle andere die hij tot nu toe had opgeleid.
Toen ze zichzelf weer volledig onder controle had keek ze de blondine tegen over hem even aan en draaide haar hoofd meteen weer weg. “Hoe komt het dat ik zo’n vreselijke honger hebt.†Gromde ze tikkeltje chagrijnig zijn kant op.
Hij lachte, “Dat is in eerste instantie niet heel raar.â€Â
Het donker harige meisje keek hem strak aan, hij zweeg en de blondine tegenover hem stond op.
“Trevor, ga je alsjeblieft mee wat afleiding zoeken. Die nieuwe is nog vervelender dan Leonardo toen die net getransformeerd was en je weet hoe het toen afliep.†Jezebell haalde haar hand door haar stijlen blonde haar.
“Dat hoorde ik Jezebell.†Gromde een vierde persoon van de bank waar zojuist ook Celeste op had gezeten.
“Dat was ook de bedoeling. Kom Trevor ik wil actie.†De blondine liep elegant de kamer uit. Haar passen waren amper hoorbaar. En haar roomkleurige jurk ritselde om haar lichaam.
