Hij moet je maar accepteren zoals je bent, vooral niet veranderen voor hem, voor niemand niet trouwens. Zoals Gravity al zegt: iedereen is mooi op z’n eigen manier. Het maakt helemaal niet uit dat je niet de slankste bent en een prothesearm hebt, anderen hebben weer flaporen of een wipneus waar ze onzeker over zijn. Zo heeft iedereen wel wat. Het is belangrijk dat je eerst jezelf leert accepteren. En als hij je niet accepteert zoals je bent, jammer voor hem, dan laat hij een leuke “kans” (zo noem ik het maar even) lopen. En ik vind niet dat “anders” de goede benaming is hiervoor, maar “uniek”.
Verder blijf ik nog steeds bij m’n standpunt dat je hem eens aan zou kunnen spreken, in real life of via Facebook, wat jij fijner vindt. :)
