Zo te horen heb je genoeg vrienden, maar gewoon geen aansluiting met je klas. Dat is toch niet zo vreselijk? Je ziet elkaar toch wel in de pauzes of spreken af buiten school?
Allereerst moedig ik je aan de vriendschappen die je hebt te koesteren:
– Zoals die beste vriend die je op school negeert. Zeg hem gewoon gedag als je hem tegenkomt, er is niemand die het raar vindt. Het is ook een wisselwerking: als jij open naar hem bent, krijg je die reactie ook terug. M.a.w.: maak het jezelf toch niet zo moeilijk.
– Je drie beste vriendinnen interesseren wel wat je in het leven bezighoudt. Misschien zijn zij de enige niet. Laat ik het zo stellen: heb jij interesse gehad in de levens van je klasgenoten?
Je hoeft niet heel je levensverhaal te vertellen, maar je doet er niemand kwaad mee te vertellen wat je hebt gedaan, of wat je hobby’s zijn. Wie weet is er iemand die dezelfde interesses deelt of over mee kan praten. En mocht je niet over jezelf willen beginnen, vraag dan iets aan de ander: soms iets simpels als wat voor muziek diegene luistert kan al een gespreksonderwerp zijn.
Als je nu echt geen band hebt met je klas, zou je toch ook verder kunnen kijken dan dat je neus lang is? Zijn er geen clubjes waar je graag bij zou willen horen? Een schoolkrant ofzo, of probeer mee te doen met de musical (alleen als je dit zelf wil, ik denk alleen met je mee)
– En verder, spreek veel af met de vrienden die je hebt.
____________________________
Je hoeft niet te barsten van zelfvertrouwen, maar als je je afzondert, dan reageert iedereen daar terughoudend op. Wees jezelf, wees gepassioneerd en je bent uiteraard een heel leuk persoon om samen mee te zijn!
