12 maart 2011, die datum veranderde mijn hele leven. ik was aan het logeren bij mijn beste vriendin. mijn moeder had me net gebeld dat ze me zou komen ophalen. ze was nu nog bij mijn opa en oma in Veenendaal. tien minuten later belde me weer op mijn mobiel, ze belde al huilend op. En ik wist dat het niet goed was, mijn moeder huilde nooit. ze vertelde dat mijn opa onwel was geworden. mijn opa ging elke zaterdag naar zijn voetbalcluppie, G.V.V.V in Veenendaal. hij sloeg nooit een zaterdag over. opa was dus onwel geworden toen hij de kantine uitliep. hij was aan het praten met wat mensen en viel toen plotseling neer. ik maakte me zorgen, logisch. maar mijn moeder verzekerde me dat als ze daar aan zouden komen, opa gewoon weer met een biertje aan de bar zat. ik was opgelucht en ging verder waar ik mee bezig was. maar toen kreeg ik een smsje van mijn nichtje: ‘opa is dood’. ik kon het niet geloven. ik las het smsje tientallen keren, maar er bleef hetzelfde staan. ik smsde haar terug: ‘hoe kom je daar nou bij? het was toch niks ergs?’. en binnen tien seconden kreeg ik weer een smsje terug: ‘jawel, hij is dood.’. ik weet nog goed hoe ik daar op de stoel zat. mijn vriendin zat nog heel gewoon tv te kijken, en ik zat daar wezenloos naar mijn mobieltje te staren. en toen begon ik heel hard te huilen, ik kon niet meer stoppen. mijn vriendin kwam op me afgerend en vroeg me wat er was. ik liet haar mijn smsjes lezen, en ze was meteen stil. omdat mijn moeder naar de voetbalclub moest, kon ze me niet ophalen. ik moest nog een paar uur bij mijn vriendin blijven. mijn moeder reed naar de voetbalclub toe, en toen ze daar aan kwam schrok ze. er waren meer dan drieduizend mensen aanwezig. het bleek dus om de kampioenschaps wedstrijd te gaan. drieduizend mensen zagen die dag hoe mijn opa vocht voor zijn leven. en ik was daar niet eens bij. de ambulance kwam pas na twintig minuten en ze wisten al dat het te laat was. maar toch gingen ze hem reanimeren. daarna hebben ze hem meegenomen naar het ziekenhuis, maar daar kwam het definitieve bericht; opa was dood. en nu komt mijn probleem dus: normaal ga ik elke zaterdag naar mijn opa en oma, maar ik dacht ik ga een keertje niet. en ik vind het zo erg dat ik niet ben gegaan. ik was egoïstisch en ben andere dingen gaan doen. als ik gewoon was gegaan, had ik mijn opa nog kunnen zien. want ik kan me nu niet meer herinneren wanneer ik mijn opa voor het laatst heb gezien. ik haat mezelf echt.
hieronder staat een artikel over mijn opa.
http://www.gvvv.nl/articles/3724/1/De-topper-GVVV–XerxesDZB-na-12-minuten-gestaakt-vanwege-zeer-trieste-omstandigheden/1.html
